ដើមឆ្អឹងពស់ ជារុក្ខជាតិវល្លិ មានពណ៌បៃតង សណ្ឋានដើមរាងបួនជ្រុង មានតំណតភ្ជាប់គ្នា មានស្លឹកទោល មានផ្កា​ពណ៌បៃតងខ្ចី ​ផ្លែខ្ចីពណ៌បៃតង ពេលទុំពណ៌ក្រហមក្រមៅ។ ភាគច្រើនដែលគេនិយមប្រើជាឱសថបុរាណនោះ គឺវល្លិ(ដើម) ឫស ស្លឹក ត្រួយ និងទឹកបានពីរុក្ខជាតិឆ្អឹងពស់ទាំងមូល។

**សព្វគុណផ្នែកឱសថនៃដើមឆ្អឹងពស់

១. ទឹកបានពីដើមឆ្អឹងពស់ ជាថ្នាំបំប៉នធាតុ ជួយឲ្យចំរើនអាហារ។ 

២. ទឹកបានពីដើមឆ្អឹងពស់ ប្រើបន្តក់ក្នុងត្រចៀក ព្យាបាលជំងឺអំបៅអំបែក។

៣. ទឹកបានពីដើមឆ្អឹងពស់ ប្រើបន្តក់ក្នុងរន្ធច្រមុះព្យាបាលការរលាកច្រមុះ បំប៉នឈាមស្ត្រីដែល មករដូវមិនធម្មតា (ធ្លាក់ឈាមច្រើនពេក)។

៤. ដើមស្ងោរផឹកជួយបណ្តេញទឹករងៃ។

៥. ដើមឆ្អឹងពស់ ច្របាច់យកទឹកផឹក ព្យាបាលជំងឺស្គមរីងរៃដោយសារកង្វះវីតាមីន C ឬជំងឺហូរឈាមតាមអញ្ចាញធ្មេញ។

៦. ត្រួយខ្ចី ជួយព្យាបាលជំងឺពោះវៀនទាក់ទងនឹងការមិនរំលាយអាហារ។

៧. ដើមឆ្អឹងពស់ទាំងមូល មានសព្វគុណជួយបណ្តេញខ្យល់ក្នុងពោះវៀន។

៨. ទឹកបានពីការបុកដើមឆ្អឹងពស់ស្រស់ ព្យាបាលវដ្តរដូវស្ត្រីដើរមិនទៀងទាត់។

៩.ដើមទាំងមូល ប្រើព្យាបាលឆ្អឹងបាក់ ឆ្អឹងបែក ឬឆ្អឹងប្រេះស្រាំ។

១០. ស្លឹក និង ឫស ប្រើបំពោកលើមុខរបួសផ្សះឆ្អឹងបាក់។

១១. ប្រើជាថ្នាំព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាត

-ប្រើវល្លិឆ្អឹងពស់ស្រស់ៗ ប្រមាណ ២-៣ ថ្នាំងដៃ ញាត់ទៅក្នុងផ្លែចេកទុំ ឬផ្លែអម្ពិល  ឬក៏ស្លឹកស្ពៃជ្រក់ ទទួលទានដោយមិនបាច់ទំពារ ព្រោះរុក្ខជាតិឱសថប្រភេទនេះមានផ្ទុកសារធាតុ កាល់ស្យូម អុកសាឡេត (Calcium Oxalate) ច្រើន។ ការទទួលទានស្រស់ៗ អាចនាំឲ្យរមាស់មាត់ រលាកភ្នាសក្នុងប្រអប់មាត់ និងបំពង់កបាន ។ ទទួលទានរៀងរាល់មុនពេលបាយ រយៈពេល ១០-១៥ថ្ងៃ អាការៈនៃជំងឺឫសដូងបាតក៏នឹងធូរស្រាល។

   -ឬប្រើវល្លិស្ងួតកិនឲ្យម៉ដ្ឋជាម្សៅ ច្រកបញ្ចូលទៅក្នុងកាប់ស៊ុលទំហំលេខ ២ ចំណុះ ២៥០ មីលីក្រាម លេបម្តង ២ គ្រាប់ ១ថ្ងៃ ៤ ដង មុនពេលបាយទាំង៣ពេល និងមុនចូលគេង។ រយៈពេលមួយសប្តាហ៍ ក៏នឹងមានផលដូចគ្នា។

មានការស្រាវជ្រាវដោយវេជ្ជបណ្ឌិតនៅប្រទេសថៃ បានវាយតម្លៃពីប្រសិទ្ធភាពនៃរុក្ខជាតិឳសថឆ្អឹងពស់ ដែលបានព្យាបាលទៅលើអ្នកជំងឺឫសដូងបាតចំនួន ១២១ នាក់ ប្រៀបធៀបទៅនឹងឳសថសម័យ គឺថ្នាំ ដាហ្វឡុន (Daflon)  លទ្ធផលការស្រាវជ្រាវរកឃើញថា ជាមធ្យមពិន្ទុនៃការវាយតម្លៃលើរុក្ខជាតិឳសថឆ្អឹងពស់ ជាមួយឳសថសម័យដាហ្វឡុន គ្មានអ្វីខុសគ្នាទេ ហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះរកឃើញថា ការឲ្យថ្នាំជាកាប់ស៊ុលពីដើមឆ្អឹងពស់ មានតម្លៃថោកជាងឳសថដាហ្វឡុនដល់ទៅ ២០ដងឯណោះ។ ទើបលទ្ធផលការស្រាវជ្រាវសន្និដ្ឋានបញ្ចប់ថា កាប់ស៊ុលនៃរុក្ខជាតិឳសថឆ្អឹងពស់ អាចប្រើជំនួសថ្នាំសម័យដែលមានឈ្មោះ ដាហ្វឡុន ក្នុងការព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាតបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។

ប៉ុន្តែសព្វគុណក្នុងការព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាតនៃឱសថរុក្ខជាតិឆ្អឹងពស់ មិនចេះតែអាចព្យាបាល ជាដាច់គ្រប់មនុស្សនោះទេ។ ការជាសះស្បើយយឺតឬលឿន អាស្រ័យទៅលើរោគសញ្ញាតិចឬច្រើនផងដែរ រួមទាំងទំលាប់នៃការទទួលទានអាហារ ការមើលថែរក្សាខ្លួនប្រាណ ថាតើឧស្សាហ៍ញ៉ាំបន្លែឬអាហារដែលមានកាកសរសៃច្រើនតិចកម្រិតណា ហើយសម្រាប់អ្នកជំងឺកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរនោះ  មិនថាឳសថឆ្អឹងពស់ ឬ ដាហ្វឡុននោះទេ ជួយបានត្រឹមបន្ថយអាការៈនៃជំងឺប៉ុណ្ណោះ។ ជំរើសសមស្របគឺការវះកាត់តែម៉្យាងគត់។